Zespół

Pierangelo Pompa, urodzony w Rzymie, w 1979 roku, reżyser i badacz teatru. Od 2006 roku do dzisiaj pracuje w Odin Teatret jako asystent reżysera Eugenio Barby w wielu przedstwieniach i projektach, w Danii, we Włoszech, w Chinach i na Taiwanie. W 2008 roku zakłada Laboratorio di Altamira, zespół, którego cechują poszukiwania teatralne, z którym tworzy spektakle i prowadzi pracę pedagogiczną we Włoszech i Danii. Jego główne przedstawienia to: Patrzę na morze, Don Giovanni- żart dla sługi i pana, Dwanaście dobrych słów i Ogród, oraz liczne szkice teatralne takie jak Kłamstwa nocy i Lost in the Forest. W ostatnich latach uczestniczy w wielu konferencjach i warsztatach dla teatrów i międzynarodowych instytucjach, głownie we współpracy z Uniwersytetem w Ferrarze i Akademii Teatralnej w Pekinie. Od 2012 prowadzi również projekty pedagogiczne w zakresie W.I.N. (Workout for intercultural navigators), program Nordisk Teaterlaboratorium, i jest reżyserem w rezydencji przy Odin Teatret gdzie wyprodukował szkice teatralne Kłamstwa nocy i Lost in the Forest. Ukończył studia uniwersyteckie z historii teatru i języków obcych. Od 2008 roku prowadzi badania i tłumaczenia dotyczące chińskiego teatru tradycyjnego i współczesnego. Wykonał do Chin wiele podróży w celach badawczych. Opublikował eseje i recenzje we włoskim piśmie „Teatro e storia”.

Carolina Albano, urodzona w Rzymie w 1982 r., aktorka i piosenkarka. Zaczyna jako dziecko biorąc udział w filmie ‘Strana la vita” G. Bertolucciego. Uczy się we Włoszech biorąc udział w warsztatach prowadzonych m.in. przez Matteo Tarasco, Bruce Myers’a, Cathy Marchand z Living Theatre, grupę teatralną Milon Mela. W tym samym czasie pracuje w Neapolu jako aktorka w projekcie eksperymentalno dydaktycznym teatru chińskiego prowadzonym przez Lorenzo Montaniniego na Universita’ L’Orientale di Napoli. W 2008 broni pracę magisterską z Krytyki i Historii Kina na Univesita’ degli Studi ‘ Roma Tre” w Rzymie. Swoją edukację kontynnuje w Polsce pod kierunkiem Piotra Borowskiego. Później wchodzi w skład jego zespołu artystycznego „ Studium Teatralnego” z którym pracuje do 2012 roku. W ostatnich latach bierze udział w przedstawieniu „ Linia Powrotu”, które wystawia wraz z zespołem w Polsce, Szwecji i na Białorusii; współpracuje z Teatrem Remus w projekcie Kobierce V oraz śpiewa w zespole muzycznym „ Lucyna usmiecha się mimo woli”.

Fabio Ezechiele Sforzini, urodzony w Ravennie w 1972 roku, aktor i nauczyciel teatru gestu. Debiutuje w 1991 w sztukach cyrkowych i teatrze ulicznym. W 1993 roku przeprowadza się do Paryża, żeby uczyć się Mime corporel Dramatique w Theatre de l'ange fou, prowadzonym przez spadkobierców Etienne’a Decroux (S. Wasson, C. e T. Soum Leabhart). W 2003 roku uczestniczy w rocznych poszukiwaniach nad kompozycją ciała, prowadzonych przez T. Lebhart’a z zespołem Hippocampe. Bierze udział w dwóch przedstawieniach, wyreżyserowanych przez T. Lebhart’a na zakończenie projektu: Les guerres que j'au vues i Eau. W 2004 zostaje zaproszony jako nauczyciel i tłumacz do Hippocampe, Centrum Poszukiwań i Kształcenia Mimu Cielesnego w Paryżu, a później do Międzynarodowej Akademii Tańca, tez w Paryżu. Od tamtego czasu prowadzi zajecia i uczy regularnie. Do najważniejszych przedstawień w jakich uczestniczy należa: Opera za trzy grosze, kaprysy Marianny, Człowiek to człowiek i L'enfant d’éléphant dla Teatru Sorano ( Tuluza). Carnet de Voyage, Frankenstein ( sen Mary) e Historie miasta z théâtre’em Diagonale (Lille). Trylogia Dario Fo ( Samotna kobieta, Alicja w krainie czarów, Prostytutka) z SAS teatrem ( Tuluza). Don Juan, Arlekin w Chinach, Próba otwarta z Lucą Franceschi’m i zespołem de L'Improvviso ( Montpellier). Dramuscules, Tout doit disparaitre i Cent vingt-trois z zespołem Oui Bizarre (Toulouse), Juste une valse dla Theatre des grands chemins, Berenice dla JC Nieto (Marseille). Jego zainteresowania to taniec współczesny, klaun, Commedia dell’Arte i japoński taniec tradycyjny. Od 1999 roku, równolegle do pracy aktorskiej i nauczycielskiej, prowadzi badania nad Alchemią Ciała tekstu.

Julia Filippo uczy sie w szkole muzyki i śpiewu Laura Benizzi, studiuje taniec z wychowankami Hervé Diasnais’a i metodę Lecocq ( ruch, maski i klaun). Współpracuje w Mediolanie z artystami takimi jak Walter Leonardi ( Teatr Ringhiera) i Eleonora Danco ( Teatr Franco Parenti). W 2008 wystawia jako reżyserka La Bohème w Teatro dei Vigilanti oraz zaczyna współpracę z Living Theater z którym jedzie na tournée po Palestynie i Izraelu ( 2009).

Luca Vonella urodził się w Rzymie 22/05/1980, aktor. Prowadzi również warsztaty teatralne. Zbliża się do teatru przy uniwersytecie- ’Università di Roma Tre, poprzez profesora Franco Ruffiniego u którego broni swoją pracę magisterską. W szkole teatralnej- Scuola Ambulante di Teatro uczy się z Simonem Capulą odbywa okres szkolenia nad zasadami antropologii teatralnej. Później zakłada il Teatro a Canone, w Chivasso, we Włoszech. Z kilkoma aktorami z Teatro Tascbile di Bergamo zaczyna praktykować klasyczny taniec indyjskii Kathakali, którego uczy się również w Indiach u mistrza Kalamandalam K. M. John. Uczesticzy jako aktor w wielu przeedstawieniach w reżyserii Simone’a Capula. Współpracuje z periodykami Rivista „A” oraz „Teatro e Storia” pod redakcją Mirelli Schino. W tym samym czasie współpracuje przy dwóch przedstawieniach z Annet Henneman ( Hiddden Theater). Jeden z nich zostanie pokazany na festiwalu Transit zorganizowanym przez Odin Teatret. W 2012 zaczyna aktywnie współpracować z zespołem teatralnym teatru Era z Pontedery. Jeździ z nim na tournèe po Japonii, Brazylii, Włoszech I Porugalii. Wraz z Manuelem Ramos Castro tworzy spektakl wyreżyserowany przez aktorkę Odin Teatret Else Marie Laukvik, który zostanie pokazany w całej Ameryce Łacińskiej.

Sofie Sontheimer, urodzona w Lunas (Francja), w 1982 r., aktorka i terapeutka. Pierwsze kroki w teatrze stawia w wieku 6 lata w zespole złożonym przez dzieci. Między ósmym a osiemnastym rokiem życia uczęszcza na zajecia z tańca współczesnego. Od 2002 szkoli sie w Tolosie, przy Théâtre de l'Acte, prowadzonym przez Michela Mahieu. Tam, bierze udział w wielu produkcjach: Deux jambes, deux pieds, mon oeil; Etats de la peur. Bierze udział również w licznych improwizacjach, spektaklach i projektach eksperymentalnych. Praktykuje w międzyczasie taniec- improwizację. W tym samym czasie studiuje psychologię, lingwistykę i etologię na uniwersytecie oraz sztukę-terapię psychoanalityczną. Studiuje rysunek i malarstwo z malarzem i rzeźbiarzem Ruudt’em Wackers’em. Od 2006 do 2008 przez 3 lata odbywa profesjonalne szkolenie dla aktorów prowadzone przez Solange Oswald oraz pogłebia wiedzę o Stanisławskim, Grotowskim, Decroux, antycznej tragedii i neutralnej masce Lecoq’a. W 2010 roku zakłada Théâtre des grands Chemins, tworzy Juste une Valse (2011) i Mar (2013). W 2012 roku uczestniczy w realizacji spektaklu 1984 zespołu K PROD (Marsylia). Praktykuje regularnie sztuke-terapię w wielu instyutach.

Sonja B. Berg, urodzona w Berlinie, w 1980. Aktorka. Pracuje w teatrze od 2007 roku pod kierunkiem Thomas Richards’a, Anatolego Vasilieva, Gabora Cstenkii, Pierangela Pompy i Belarus Free Theatre, we Francji, Włoszech, Szwecji, Polsce, Danii i USA. Uczyła się pod kierunkiem Teatru Zar/ Jarosława Freta ( Grotowski Centre Wrocław), Michel’a Mathieu ( Le Ring, Toulouse), Solange Oswald ( Groupe Merci, Toulouse), Poliny Klimovitskaia ( Terra Incognita, New York) oraz uczyła się ludowego i sakralnego śpiewu z Majsternią Pieśni ( Ukraina). Ukończyła studia na kierunku: performing arts and intercultural communication/educational sciences. Pracowała jako asystentka reżysera Mladena Materica (Tatoo Théâtre) a od 2011 pracuje w Compagnie LOVENA (Francja).

Valerio Peroni urodził się 4 maja 1986 r. w Rzymie. W 2010 roku przy Akademii Europejskiej Sztuk Dramatycznych, University of Malta, broni pracę doktorską i otrzymuje maksimum oceny. W tym samym roku otrzymuje również dyplom LAMDA – London Academy of Music and Dramatic Art. Od 2006 do 2013 bierze udział w wielu warsztatach teatralnych spotykając pedagogów, aktorów i reżyserów: Enrico Bonavera, Nikolaj Karpov, Andrea Pangallo, Luciano Colavero, Mamadoue Dioume, Tage Larsen, Pierangelo Pompa. Od 2011 pracuje z grupą teatralną “Triangolo Scaleno Teatro”, prowadzonym przez Robertę Nicolai i uczestniczy w produkcji„ Tryptyku zagubienia”, gdzie gra jako aktor następująco w drugim i trzecim spektaklu tryptyku: „ Nagość” i „ Człowiek bez treści”. Od 2012 współpracuje jako aktor i pedagog teatralny z “Laboratorio Teatrale Integrato Piero Gabrielli” prowadzonym przez Roberta Gandini i wspieranym przez Roma Capitale, M.I.U.R. i Teatro di Roma. Od 2011 równolegle do pracy teatralnej zaczyna pracę pedagogiczną w zakresie teatralnym organizując warsztaty dla dzieci i nastolatków w szkołach a także pracując w instytutach szkolących aktorów profesjonalistów.






Daniele Aristarco, urodzony w Neapolu, 27 lipca 1977r., pisze dla teatru, kina i telewizji. Przekonany, że granica między sztukami jest płynna, pracuje z różnymi językami sztuki, zwracając się z jednej strony ku Historii i historii XX wieku, a z drugiej z napięciem, które kieruje opowieść w stronę najmłodszego pokolenia. Opublikował opowiadania, eseje, książki dla dzieci, prowadził transmisje radiowe, a jego działalności literackiej towarzyszyła praca jako pedagog i badacz w zakresie Historii XX wieku. Prowadził liczne warsztaty pisania kreatywnego i dramaturgii; organizował wykłady, konferencje, wystawy, festiwal literatury i kina, a także nadzorował otwarcie Centrum Nauki- Centro Studi Giovanni Rodari. Współpracuje z Systemem Bibliotek Rzymu i Prowincji nad projektem „ urodzeni do czytania”, zaadresowanym do młodych i najmłodszych czytelników. Zarówno jako autor jak i reżyser otrzymał wiele nagród i wyróżnień.